hy    |   fr

Խիթացուցանեմ, ուցի

va.

to be tortured by remorse;
to pain, to afflict, to grieve, to vex.

ն.

ԽԻԹԱՑՈՒՑԱՆԵՄ որ եւ ԽԻԹԵՄ. Տալ խիթալ. խայթել կամ խթել խղճի մտաց.

Աբրահամ քաղդեացի էր ... եւ զնա հանապազ շխիղճ մտաց իւրոց խիթացուցանէր. տեսանելով զարարածս ընդ ապականութեամբ եւ ընդ սխալանօք՝ ասէր, չեն սոքա աստուածք. (Շիր.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
—ուցանեմ

Voix Active

Indicatif
Présent
ես խիթացուցանեմ
դու խիթացուցանես
նա խիթացուցանէ
մեք խիթացուցանեմք
դուք խիթացուցանէք
նոքա խիթացուցանեն
Imparfait
ես խիթացուցանեի
դու խիթացուցանեիր
նա խիթացուցանէր
մեք խիթացուցանեաք
դուք խիթացուցանեիք
նոքա խիթացուցանեին
Aoriste
ես խիթացուցի
դու խիթացուցեր
նա խիթացոյց
մեք խիթացուցաք
դուք խիթացուցէք
նոքա խիթացուցին
Subjonctif
Présent
ես խիթացուցանիցեմ
դու խիթացուցանիցես
նա խիթացուցանիցէ
մեք խիթացուցանիցեմք
դուք խիթացուցանիցէք
նոքա խիթացուցանիցեն
Aoriste
ես խիթացուցից
դու խիթացուսցես
նա խիթացուսցէ
մեք խիթացուսցուք
դուք խիթացուսցջիք
նոքա խիթացուսցեն
Formes d'impératif
Prohibitif
դու մի՛ խիթացուցաներ
դուք մի՛ խիթացուցանէք
Impératif
դու խիթացո՛
դուք խիթացուցէ՛ք
Exhortatif (thème du présent)
դու խիթացուցանիջիր
դուք խիթացուցանիջիք
Exhortatif (thème du passé)
դու խիթացուսջի՛ր
դուք խիթացուսջի՛ք